سوسن پرور از آن دست کارگردان‌هایی است که هنگام تولید تئاتر، بیش از آنکه بر نظریه زیباشناسانه متکی باشد به زیست هر روزه‌اش رجوع کرده و آثارش تدارک یک جهان شخصی اما در ارتباط با رنج و شادی آحاد مردم است. محمدحسن خدایی منتقد شاید بهترین نوع مواجهه با این آثار، با چشم دل به تماشا نشستن باشد تا عقل. گو اینکه سویه انتقادی این جنس نمایش‌ها در نهایت ترکیب دل‌انگیزی‌ست از احساسات و عقلانیت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هر چه هست به شهادت نمایش‌های پرمخاطبی چون «
هایلایت» و «
داری‌داری داری‌داری یا نداری؟» می‌توان به این واقعیت اذعان داشت که سوسن پرور، لحن و نوع روایت خود را به شکل شهودی یافته و با فراز و فرودهایی، بشارت‌دهنده نوع خاصی از کمدی اجتماعی است که زمانه‌اش را می‌شناسد و به ابتذال و لودگی تن نمی‌دهد.
نمایش «داری‌داری داری‌داری یا نداری؟» روایتی است نوستالژیک از برندهای تعطیل شده ایرانی؛ برندهایی به محاق رفته که حتی ادامه دادن اجرایی در رابطه‌شان ناممکن شده و فقط می‌توان در انتها به درد دل‌های کارگردان نمایش در حمایت از محصولات ایرانی گوش سپرد و طنازی و طربناکی را شرمسارانه متوقف کرد و به بغض نشست. روایت با ارجاعی خاطره‌انگیز به «شهر قصه» بیژن مفید آغاز شده و در ادامه یادآور برنامه‌های تلویزیونی‌ست که بیش از آنکه رسالت خبری و انتقادی داشته باشند، به محملی تبدیل می‌شوند برای تبلیغ اسپانسرینگ. یک برنامه به اصطلاح اقتصادی در یکی از تلویزیون‌های اینترنتی که قرار است تعطیل شدن برندهای معروف ایرانی را بررسی کند؛ برندهایی چون ارج، ایران خودرو، نساجی مازندران، کفش ملی و شرکت جنرال موتورز ایران. برندهایی که اغلب در دهه چهل و پنجاه شمسی در جاده مخصوص کرج احداث شدند و سال‌ها به تولید محصولاتی باکیفیت مبادرت ورزیده و بعدها با تغییر شیوه تولید مادی جامعه، از رونق افتادند و در نهایت به تاریخ پیوستند. نگاه نوستالژیک و حماسه‌سرایانه
سوسن پرور البته تقلیل‌گرایانه است. چراکه به قول آندری ژلنیتس در کتاب «فضا و نظریه اجتماعی» و با عنایت به نظریات مارکس در رابطه با شیوه تولید سرمایه‌دارانه، دو مؤلفه «نیروهای تولید» و «روابط اجتماعی تولید» است که فضای تولید و مصرف جامعه را صورتبندی می‌کند و با یک نگاه تاریخی به تاریخ سرمایه‌داری صنعتی در ایران، می‌توان تغییرات هر دو مؤلفه را رصد کرد و گرفتار نگاه‌های احساسی و حماسی نشد. صحنه چنان طراحی شده که هر پنج برند، نماینده‌ای در این برنامه اقتصادی داشته باشند. خود سوسن پرور اجرای برنامه را برعهده دارد و همراه کارشناس بی‌دانش برنامه، مشغول سانسور و سرکوب روایت بدیل نمایندگان برندها از تاریخ رسمی است. یک اجرای تلویزیونی که ترکیبی است از زرنگی، عدم شفافیت و کنترل‌گرایی. در نهایت اجرای «
داری‌داری داری‌داری یا نداری؟» با رویکردی تعاملی، سعی در ایجاد حساسیت نسبت به سرنوشت کارگران صنعتی و معیشت آنان دارد و با لحنی شوخ‌طبعانه، مشارکت مخاطبان را در پرسشگری و مطالبه‌محوری می‌طلبد. سودایی آرمان‌گرایانه که به پیشنهاد کارگردان نمایش، می‌تواند با نوشتن نامه‌های انتقادی به شرکت‌های خودروسازی ایرانی آغاز شده و با خرید و مصرف از تولیدات برندهای در آستانه ورشکستگی ایرانی ادامه یابد. سوسن پرور و بازیگرانی چون صدیقه کیانفر، مختار سایقی، مرتضی رستمی، شیماء ملکیان و...جهان رسانه‌ها را به نقد کشیده و البته از یاد نمی‌برند که نقد رسانه، اغلب محتاج همان رسانه هم هست. یک دور باطل تمام نشدنی، حتی زمانی که از مخاطبان می‌پرسی که آیا قلبی در سینه «داری‌داری داری‌داری یا نداری؟» از برای واکنش نشان دادن به معیشت کارگران صنعتی.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۶۹۲۵۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«هفت» دوباره روی آنتن
سری جدید برنامه سینمایی «هفت» به تهیه‌کنندگی محمدحسین تنکابنی و با اجرای بهروز افخمی از این پس جمعه شب‌ها از ساعت ۲۳ در شبکه نمایش مهمان بینندگان و مخاطبان خود خواهد بود.
برنامه هفت از برنامه‌های باسابقه و پر مخاطب تلویزیون در حوزه نقد سینماست که ابتدا در شبکه سه سیما پخش می‌شد و بعد از مدتی پخش آن به شبکه نمایش رسید. این برنامه را مجریان متفاوتی همچون فریدون جیرانی، محمود گبرلو، محمدحسین لطیفی و بهروز افخمی بر عهده داشتند. «هفت» این روزها با بهروز افخمی به آنتن بازگشته است، کارگردانی که در سینما و تلویزیون نام آشناست و معمولا با نظرات متفاوتش در زمینه‌های گوناگون در ایجاد فضای نقد و گفت‌وگو موفق بوده است.
باید دید برنامه هفت در فصل جدید تا چه اندازه می‌تواند با حضور چهره‌های سینمایی و همچنین طرح بحث‌های روز و کارآمد، جریان‌ساز و روشنگر باشد.
جهت مشاهده فیلم اینجا کلیک کنید.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟