بازیگری که نمی‌خواهد از صحنه تئاتر دور شود
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۹۳۷۵۵
فرهنگ > تئاتر - ایسنا نوشت:صدیقه کیانفر که بعد از حدود ۳ سال دوری از تئاتر این روزها دوباره با بازی در نمایش «هایلایت» به صحنه بازگشته است، گفت، وقتی سوسن پرور به عنوان کارگردان این نمایش با من تماس گرفت و از من دعوت کرد، گریه‌ام گرفت و با کمال افتخار قبول کردم چون نمی‌خواستم در سن ۸۵ سالگی از صحنه دور باشم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صدیقه کیانفر بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر با اشاره به اینکه تقریبا 3 سال از آخرین باری که به روی صحنه رفته است می‌گذرد، گفت: «تقریبا بعد از 3 سال و بازی در نمایشی به کارگردانی ندا هنگامی، اکنون دوباره به دعوت خانم سوسن پرور به صحنه بازگشته‌ام. به نظر خودم و همچنین آن‌طور که از صحبت‌های خانم پرور مشخص است با دعوت از من برای بازی در نمایش «هایلایت»خواسته‌اند که یک قدردانی از من بشود، در حالی که من هم بیمارم و هم از نظر جسمی ناتوان هستم.»
او ادامه داد: «وقتی خانم پرور با من تماس گرفت و از من دعوت کرد تا در این نمایش حضور داشته باشم، گریه‌ام گرفت و با کمال افتخار قبول کردم چون نمی‌خواستم در سن 85 سالگی از صحنه دور باشم. این خانم بسیار قدرشناس و مهربان است و برای من در نمایش یک جایگاهی باز کرده است، من فقط در صحنه حضور و تعدادی دیالوگ نیز دارم.»
کیانفر درباره نقش و حضورش در نمایش «هایلایت» گفت: «این نمایش داستانی اجتماعی دارد و نقش من در واقع یک خانمی است که به آرایشگاه می‌رود تا موهایش را درست کند اما سر از کار همه هم در می‌آورد و از همه چیز آگاه می‌شود به طوری که خودش هم در نمایش می‌گوید؛ من هر روز به اینجا می‌آیم و صدها داستان می‌شونم. من نقشم را دوست دارم زیرا جمله‌هایی دارد که دور از شخصیت خود من نیست و به گونه‌ای نیست که منطبق بر شخصیت من نباشد و در عین حال بسیار زیبا است. این داستان خیلی واقعی است و ما در جامعه‌ی‌مان فراوان از این نمونه‌ها داریم بنابراین از دل جامعه آمده است.»
این بازیگر قدیمی خاطر نشان کرد: «من الان نمی‌توانم در سینما یا تلویزیون کار کنم چون از تیر ماه که خونریزی معده کردم پاها و زانوهایم ناراحت است و نمی‌توانم به راحتی بنشینم یا بلند شوم و گرنه من را برای تصویر دعوت کردند ولی نتواستم بروم. درواقع نخواستم به آنها دروغ بگویم و بعد وقتی سر فیلمبرداری رفتیم، نتوانم آن کار را انجام بدهم. الان من نه می‌توانم بنشینم و نه می‌توانم بلند شوم. به کارگردانان گفتم اگر کاری است که با صندلی چرخ دار می‌توان آن را انجام داد با کمال میل قبول می‌کنم.»
کیانفر اضافه کرد: «الان همه‌اش جوانان کار می‌کنند و از پیرها دعوت نمی‌کنند. ببیننید خانم پرور چقدر مهربان و با درک بود و اینقدر خوب است که اصلا نمی‌توانم کلمه‌ای برای توصیف‌اش پیدا کنم که قبول کرد من باتمام ناتوانی‌ام در صحنه باشم. من در این مدت که توانایی جسمی‌ام کاهش پیدا کرده فقط در رادیو فعالیت داشتم و آنها مرا برای اجرای نمایشنامه‌های گوناگون دعوت می‌کردند.من از آقای میکائیل شهرستانی تشکر می‌کنم زیرا که او در این نمایشنامه 30 قسمتی رادیویی‌اش به من اعتماد کرد و یک چنین نقشی را در رادیو به من داده است، اینها همه برای من ارزش دارد.»
او درباره وضعیت امروزه تئاتر با اشاره به تئاترهایی که دیده است،گفت: «کار آقای شهاب الدین حسین پور به نام «طپانچه خانم» را دیدم که بازیگر مشترکی هم با نمایش «هایلایت» دارد. این بازیگران همه از دوستان من هستند، وضعیت تئاتر امروز با توجه به جمعیتی که از تماشاچیان در حیاط و سالن انتظار حضور داشتند خوب است. ای کاش 10 تا از این آدم‌ها در سینما بودند و فیلم می‌دیدند. باور بفرمایید که اصلا در سالن تئاتر جایی برای نشستن نبود. این نشان می‌دهد که مردم تئاتر را شناخته‌اند این میزان از استقبال برای این است که تئاتر زندگی است، زنده اجرا می‌شود و تماشاچی و بازیگر با هم ارتباط نزدیکی دارند تماشاچی از طریق گوش و چشم و بازیگر از طریق بازی با هم در ارتباط هستند که این خیلی مهم است.»
این بازیگر یادآور شد: «من چون پایه کارم از سال 1338 در تئاتر بوده است به آن بیشتر علاقه دارم. من روی صحنه زندگی می‌کنم حتی اگر نقش کوتاهی داشته باشم.»
صدیقه کیانفر گفت: «الان مردم متوجه شده‌اند که تئاتر چیست و آن را شناخته‌اند. تئاتر خوشبختانه در شرایطی است که کسی بی‌اطلاع به آن وارد نمی‌شود. کسی که وارد می‌شود باید تئاتر را بشناسد، بیان را به خوبی بداند که چطور در صحنه صحبت کنند. بچه‌هایی که الان روی صحنه هستند بازیگرانی نیستند که تازه کار باشند یا در خیابان و فقط به خاطر اینکه چشمشان رنگی است انتخاب شده باشند، اینها کار کشته تئاتر هستند، تحصیلات خوب دارند و قبلا بازی کرده‌اند.»
سوسن پرور در نمایش «هایلایت» با نگاهی آسیب‌شناسانه و با رویکردی طنازانه به از بین رفتن مفهوم خانواده می‌پردازد. «هایلایت» روایت زندگی زناشویی چند زن در یک آرایشگاه است و این سوال را مطرح می کند که چرا زندگی‌های متاهلی در حال حاضر چندان موفق نیستند. چرا میانه راه عشق فراموش می‌شود، آنها که عاشق هم بودند به هم عادت می کنند و یا اینکه زندگی‌شان شامل روزمرگی می‌شود و گذر زمان باعث می‌شود خوبی‌های یکدیگر را فراموش کنند و فقط ایرادهای یکدیگر را ببینند.
«هایلایت» را ریحانه حسن‌زاده و سوسن پرور نوشته‌اند که آذرماه در تماشاخانه باران روی صحنه می‌رود.
بازیگران این نمایش به ترتیب حروف الفبا عبارتند از سوسن پرور، غزاله جزایری، شراره درشتی، منا شمس‌الدینی، سمیه شوقی، مرضیه صدرایی، بیژن قهرمانی، شی‌ماء ملکیان، فاطمه هاشمی و صدیقه کیانفر. سوسن پرور بازیگر تاتر، سینما و تلویزیون پیش از این با نمایش «پالت» به کارگردانی محمد حاتمی روی صحنه رفته بود. پرور نمایش‌های «توالت»، «شوک»، «اشتب با ه گرد تنها» و ... را پیش از این نمایش کارگردانی کرده است.
58244
کلید واژه‌ها : بازیگران سینما و تلویزیون ایران - تئاتر -
منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۹۳۷۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایش‌های بدون سلبریتی شگفت‌انگیز هستند/ تئاتر باید تماشاگر را به چالش بکشد
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «اسب قاتلین» از ۱۹ فروردین تا ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۹ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. فرزاد پریدار، این روزها در نمایش «اسب قاتلین» نقش کشیش یا مانوس را بازی می‌کند.
پریدار درباره تجربه حضورش در «اسب قاتلین» به خبرنگار آنا گفت: در نسخه اصلی نمایشنامه؛ کشیشی به نام مانوس به واسطه طمع، خودش را به شیطان می‌فروشد. ولی در اجرای ما به صلاحدید کارگردان، مانوس در واقع فردی کلاهبردار است که خود را به جای کشیش جا زده است و این کار من را به عنوان بازیگر دچار چالش می‌کند، چون درواقع باید دو نقش بازی کنم، ولی وجه تمایر نقش من نسبت به بقیه نقش‌ها این است که یک تیپ را بازی می‌کنم و از آن‌جایی که من ذاتاً بازیگر تیپیکال هستم این نقش برایم جذاب است.
او ادامه داد: تماشاگر در نمایش «اسب قاتلین» با اعجاز نور، صدا و قاب‌های زیبایی روبرو می‌شود. وجه تمایز نمایش «اسب قاتلین» نسبت به نمایش‌های دیگر تغییر صحنه است، صحنه‌ها خیلی سریع و در تاریکی مطلق از این رو به آن رو می‌شوند و واقعا چیزی شبیه شعبده بازی اتفاق می‌افتد.
پریدار به اهمیت نور در این نمایش اشاره کرد و گفت: محمد هاشم زاده کارگردانی است که کار با نور را خیلی خوب می‌فهمد و در این نمایش هم به بهترین شکل از نوراستفاده کرده و در واقع نور جزئی از بازی و بازیگر‌های اصلی این نمایش است.
او با اشاره به اینکه نمایش «اسب قاتلین» روایت خطی ندارد توضیح داد: همین موضوع باعث می‌شود تماشاگر وقتی به خانه می‌رود هم ذهنش درگیر این نمایش می‌ماند، پازل‌ها را کنار هم می‌چیند و از کشف‌های جدیدش لذت میبرد. این به چالش کشیدن فکر تماشاگر به نظر من بسیار جالب است و خیلی از مخاطبان به ما گفتند یا برایمان نوشته‌اند که این نمایش را باید چند بار دید.
این هنرمند شیرازی اجرا در تهران را برای کسانی که از استان‌ها و شهرستان‌های دیگر می‌آیند رویدادی بزرگ ارزیابی کرد و افزود: به هر حال تهران پایتخت است و هنرمندان بهتر دیده می‌شوند. مخاطبینی که در پایتخت تئاتر می‌بینند حرفه‌ای‌تر هستند، چون تئاتر‌های مختلف ازشهر‌های ایران و حتی خارج از کشور دیده اند و برای بازیگر اجرا در مقابل مخاطبی که تئاتر را می‌شناسد خیلی ارزشمند است و باعث می‌شود که بیشتر تلاش کند و در نتیجه اجرای با کیفیت تری ارائه کند.
پریدار افزود: هیچ سلبریتی نداریم، ولی نمایش اسب قاتلین در چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر بیشتر جوایز را کسب کرد. متاسفانه بعضی اوقات، فقط حضور سلبریتی برای مخاطبین اهمیت دارد و خیلی‌ها به تماشای آثاری که چهره‌های شناخته شده ندارد نمی‌روند، درحالی که حضور یک بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون و تئاتر؛ به تنهایی تضمین خوب بودن آن اثر نیست و همچنین ممکن است تماشای نمایشی که هیچ چهره‌ای ندارد، تماشاگر را شگفت زده کند.
این بازیگر، حضور هنرمندان شهر‌های دیگر در تهران را در ارتقا سطح تئاتر کشور بسیار موثر دانست و گفت: در تهران سطح رقابت از سایر استان‌ها بالاتر است و وقتی هنرمندان شهر‌های دیگر برای اجرا به تهران می‌آیند سعی می‌کنند به بهترین خودشان تبدیل شوند و این انگیزه‌ای است که بازیگر، تلاش کند از لحاظ تجربه اجرا ومطالعه و سواد کاری؛ سطح خود را ارتقا بدهد و از مسئولین و دست‌اندرکاران حوزه نمایش درخواست می‌کنم از پتانسیل شهرستان‌ها بیشتر استفاده کنند.
انتهای پیام/
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت